اختلال ADHD یا بیش فعالی چیست؟

اختلال کمبود توجه بیش فعالی یا اختلال ADHD یک وضعیت سلامت روانی است که شامل چالش های مربوط به بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری است تا جایی که در زندگی روزمره تداخل ایجاد می کند. ADHD یکی از شایع ترین اختلالات رشد عصبی دوران کودکی است – وضعیتی که در دوره رشد شروع می شود و بر نحوه عملکرد مغز تأثیر می گذارد. حدود 5 درصد از کودکان در سن مدرسه را تحت تاثیر قرار می دهد. 

بزرگسالان نیز می توانند مبتلا به ADHD تشخیص داده شوند. حدود دو سوم از کودکان مبتلا به ADHD همچنان در بزرگسالی علائم را تجربه می کنند. علائم ADHD از تفاوت در مغز ناشی می شود .

این مقاله علائم مرتبط با ADHD را توضیح می دهد. همچنین علل، تشخیص و گزینه‌های درمانی این بیماری را مورد بحث قرار می‌دهد.

همراه کالازم باشید.

علائم و نشانه های اختلال ADHD چیست؟

کودکان مبتلا به ADHD بیش از دیگران در توجه و حفظ تمرکز مشکل دارند. آنها ممکن است در نشستن مشکل داشته باشند و ممکن است به صورت تکانشی عمل کنند. این امر ممکن است منجر به مشکل در کنار آمدن با کودکان دیگر و  مشکل یادگیری در محیط های خاص مدرسه شود.

اختلال ADHD که تا بزرگسالی ادامه می یابد می تواند در روابط، عملکرد کاری و کیفیت کلی زندگی تداخل ایجاد کند. در بزرگسالان، بیش فعالی مشاهده شده در دوران کودکی ممکن است به صورت بی قراری ظاهر شود. استرس های  معمول بزرگسالی نیز می تواند علائم ADHD را بدتر کند.

علائم و نشانه های اختلال ADHD چیست؟

علائم اختلال کمبود توجه بیش فعالی به نوع آن بستگی دارد، اما، به طور کلی، کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD ممکن است نشان دهند :

فراموشی مکرر

خیالبافی و ظاهر گوش نکردن

مشکل در ادامه کار

بی سازمانی

دوری کردن از اعمالی که نیاز به تمرکز دارند

مشکل در نشستن، بی قراری و چرخیدن

حرف زدن زیاد

رفتار پرخطر

بی دقتی، یا عدم توجه به جزئیات

الگویی از اشتباه کردن

مشکل در کنار آمدن با بچه های دیگر

مشکل در نوبت گرفتن

ADHD خستگی: درک ارتباط

بزرگسالان ممکن است تظاهرات مختلفی از اختلال ADHD را تجربه کنند: بی توجهی، تکانشی/بیش فعالی یا ترکیبی از هر دو. علائم ADHD ممکن است در بزرگسالی متفاوت ظاهر شوند و بیش فعالی کمتر رایج است. 

انواع اختلال ADHD

همانطور که توسط DSM-5 تعریف شده است، سه نمایش مختلف از ADHD وجود دارد. 

1. ارائه عمدتاً بی توجه

افرادی که عمدتاً بی توجهی از ADHD نشان می دهند با توجه و تمرکز دست و پنجه نرم می کنند. این ممکن است منجر به تمایل به نادیده گرفتن جزئیات یا پیگیری وظایف شود.

یک کودک باید حداقل شش (پنج تا برای نوجوانان 17 سال به بالا و بزرگسالان) از علائم زیر را داشته باشد:

1. مشکل در توجه هنگام انجام کارها یا درگیر شدن در فعالیت های بازی

2. مرتباً اشتباهات بی دقتی می کند.

3. اغلب جزئیات کارهای روزانه را فراموش می کند.

4. اغلب به راحتی حواس پرت می شود.

5. معمولا به نظر می رسد که وقتی به طور مستقیم با او صحبت می کنید گوش نمی دهد.

6. اغلب در انجام کارهای روزانه فراموش می کند.

7. نمی تواند تکالیف یا سایر وظایف را به پایان برساند، یا در ادامه با مشکل مواجه می شود.

آیا با انواع اختلالات خواب شبانه آشنا هستید؟ معرفی علل و علائم اختلال پاراسومنیا

2. ارائه عمدتاً بیش فعال- تکانشی

ممکن است به نظر برسد افرادی که دارای این تظاهر اختلال ADHD هستند، انرژی زیادی دارند، تحریک پذیر، تکانشی هستند یا در یک جا نشستن مشکل دارند. تمایلات رایج عبارتند از بی قراری، قطع مکالمات یا درس ها، یا بی حوصلگی.

یک کودک باید حداقل شش علامت از چندین علامت را داشته باشد (پنج مورد برای نوجوانان 17 سال به بالا و بزرگسالان). این شامل:

1. اغلب بی قراری، یا ضربه زدن به دست یا پا

2. اغلب زمانی که انتظار می رود نشسته بماند، بلند می شود یا می رود

3. اغلب به صورت نامناسب می دود یا بالا می رود

4. احساس بی قراری یا آشفتگی

5. اغلب قادر به درگیر شدن در فعالیت های آرام یا آرامش بخش نیست

6. اغلب بی وقفه صحبت می کند

7. اغلب قبل از اینکه سوال به طور کامل در مکالمات پرسیده شود، پاسخ‌ها را واضح می‌کند

8. مشکل در نوبت گرفتن

9. اغلب هنگامی که دیگران صحبت می کنند، مکالمات را قطع می کند

3. ارائه ترکیبی

گفته می شود افرادی که ADHD دارای جنبه هایی از هر دو ارائه هستند، ارائه ترکیبی دارند. آنها ممکن است علاوه بر بیش فعالی، بی توجهی نیز نشان دهند.

برای تشخیص ارائه ترکیبی، هر دو مجموعه معیار باید رعایت شوند. علاوه بر این:

1. علائم باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد

2. علائم را باید در محیط های کاری، مدرسه یا اجتماعی مخل در نظر گرفت

3. علائم برای سطح رشد فرد نامناسب در نظر گرفته می شود

انواع اختلال ADHD

چه چیزی باعث اختلال ADHD می شود؟

آنچه باعث اختلال ADHD می شود به خوبی درک نشده است، اگرچه تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد ژنتیک احتمالا نقش مهمی دارد. 

عوامل دیگری که ممکن است با داشتن ADHD مرتبط باشد عبارتند از: 

• آسیب مغزی

• شرایط محیطی در طول رشد جنین یا در اوایل زندگی، مانند قرار گرفتن در معرض سرب

• استفاده از الکل یا تنباکو در دوران بارداری

• زایمان زودرس یا وزن کم هنگام تولد

افسانه های زیادی در مورد علل بالقوه اختلال ADHD وجود دارد که نادرست بودن آنها ثابت شده است. اینها شامل خوردن مقادیر زیاد شکر، تماشای بیش از حد تلویزیون، و همچنین تجربه فقر یا آشفتگی در خانواده است. چنین عواملی ممکن است علائم ADHD را بدتر کنند، اما باعث آن نمی شوند.

تنگی نفس چیست؟ علل و علائم رایج تنگی نفس و راه های درمانی آن

ADHD چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال ADHD بر اساس وجود برخی علائم مورد نیاز تشخیص داده می شود. تشخیص عموماً از طریق یک مصاحبه تشخیصی انجام می‌شود و ممکن است شامل سایر غربالگری‌ها و تست‌های روان‌شناختی نیز باشد. ارزیابی ممکن است توسط یک ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص سلامت روان مانند یک روانشناس، روانپزشک یا یک متخصص مغز به نام متخصص مغز و اعصاب انجام شود.

هنگام تشخیص کودک، پزشک ممکن است با والدین، معلمان و سایر بزرگسالانی که از کودک مراقبت می کنند مصاحبه کند. این به آنها اجازه می دهد تا رفتار کودک را در شرایط مختلف در نظر بگیرند. 9 با توجه به سن کودک نیز ممکن است مصاحبه شود.

تشخیص ADHD بستگی به این دارد که آیا معیارهای خاص ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) برآورده شده است یا خیر. متخصصان سلامت روان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از این راهنما برای کمک به ارزیابی علائم فرد استفاده می کنند. 

معیارها بر اساس نوع ADHD متفاوت است، اما برای تشخیص هر نوع ADHD، فرد مورد ارزیابی باید موارد زیر را داشته باشد:

• چندین علامت بیش فعالی- تکانشی یا بی توجهی قبل از 12 سالگی

• چندین علامت حداقل در دو حالت، مانند مدرسه و خانه، وجود دارد.

• نشان داد که علائم با توانایی آنها برای عملکرد در محیط اجتماعی، مدرسه یا کاری تداخل دارد.

• آیا سایر اختلالات روانپزشکی رد شده است که ممکن است علت آن باشد.

تشخیص های افتراقی

تعدادی از شرایط وجود دارد که ممکن است با ADHD اشتباه گرفته شوند و برای تشخیص باید رد شوند، از جمله:

1. اختلالات خواب یا شرایطی که بر کیفیت خواب شما تأثیر می گذارد

2. اختلالات اضطرابی ، یا گروهی از شرایط سلامت روان که تمایل به ترس و نگرانی بیش از حد دارند

3. اختلالات خلقی یا شرایط سلامت روان که شامل اختلال در احساسات و سایر علائم همراه است

4. اختلالات یادگیری

5. مشکلات بینایی و شنوایی 

ADHD چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال ADHD چگونه درمان می شود؟

ADHD معمولاً با رفتار درمانی، دارو درمانی یا هر دو درمان می شود. برای کودکان 4 و 5 ساله، خط اول درمان معمولاً مبتنی بر رفتار با مشارکت والدین قبل از آزمایش دارو است.

داروی اختلال ADHD

دو نوع داروی اختلال ADHD وجود دارد ، محرک و غیر محرک. داروهای محرک به شکل‌های کوتاه‌اثر، میان‌اثر و طولانی‌اثر در دسترس هستند:

محرک های روانیمانند ریتالین (متیل فنیدات) و آدرال (دکستروآمفتامین)، بهبود یا کاهش علائم مرتبط با ADHD. برخی از مطالعات نشان می دهد که محرک ها علائم ADHD را در حدود 70 درصد بزرگسالان و 70 تا 80 درصد کودکان بهبود می بخشند.

داروهای غیر محرک مانند Strattera (اتومکستین), Intuniv (guanfacine)و Kapvay (کلونیدین)، ممکن است به عنوان داروهای مستقل برای درمان ADHD استفاده شود یا ممکن است علاوه بر سایر داروها تجویز شود. 

بیماری گلوکوم چیست؟ با بیماری دزد پنهان بینایی آشنا شوید!

سخن آخر

ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که می تواند کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. سه نوع ADHD شامل ارائه بی توجه، بیش فعال- تکانشی و ترکیبی است. علائم و نشانه های ADHD بسته به نوع آن متفاوت است و می تواند در طول زمان تغییر کند. در حالی که علت ADHD شناخته نشده است، ژنتیک ممکن است نقش داشته باشد. ADHD بر اساس معیارهای خاصی که در DSM-5 یافت می شود تشخیص داده می شود و درمان بسته به نیازهای خاص فرد متفاوت خواهد بود.

ممنون که تا این قسمت همراه کالازم بودید.

شما چه نکات دیگری درباره اختلال بیش فعالی می دانید؟ لطفا نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.

فروش ویژه