آمبولی ریه چیست؟

آمبولی ریه زمانی رخ می دهد که یک لخته خون در شریان ریه گیر کرده یا گیر کند. این جریان خون به ریه را مسدود می کند و باعث بروز مشکلات مختلفی می شود. آمبولی ریه معمولاً به دلیل ترومبوز که از سایر قسمت های بدن حرکت کرده است رخ می دهد. لخته به احتمال زیاد از سیستم وریدی عمقی اندام تحتانی است. با این حال، می تواند از سیاهرگ های اندام فوقانی، کلیوی، لگنی یا قلب نیز منشاء بگیرد.

هنگامی که ترومبوس (لخته خون) به ریه می رود، یک لخته بزرگ می تواند خود را در انشعاب شاخه های لوبار یا شریان ریوی اصلی ایجاد کند که منجر به علائم مختلفی می شود. توجه به این نکته مهم است که آمبولی‌ریه‌ها خود یک بیماری نیست، بلکه یک عارضه ناشی از ترومبوز وریدی است. به طور معمول، لخته های کوچک به طور مداوم در سیستم وریدی تشکیل و لیز می شوند.

همراه کالازم باشید.

1. علت شناسی

3 عامل اصلی مستعد تشکیل لخته خون هستند: آسیب اندوتلیال، تلاطم یا استاز جریان خون، و انعقاد بیش از حد خون. یک ترومبوز وریدی به دلیل تجمع فیبرین و پلاکت ها می تواند بزرگ شود. این ممکن است منجر به انسداد ورید شود یا ممکن است پاره شده و آمبولیزه شود.

به دلیل بازگشت وریدی، لخته‌های بزرگ می‌توانند در شاخه‌های لوبار یا دو شاخه شدن شریان ریوی اصلی قرار گیرند، در حالی که لخته‌های کوچکتر به سمت دیستال حرکت می‌کنند تا عروق کوچک‌تر واقع در حاشیه ریه‌ها را مسدود کنند. هر بیماری یا دارویی که انعقاد خون را افزایش دهد، خطر آمبولی ریه را افزایش می دهد.

آمبولی ریه چیست؟

2. عوامل خطر آمبولی ریه

شرایط و داروها مختلف می توانند انعقاد خون را افزایش دهند. به عنوان مثال، برخی از موارد زیر عوامل خطر آمبولی ریه هستند: بارداری، داروهای ضد بارداری خوراکی، درمان جایگزین استروژن، بدخیمی، عوامل ارثی و چاقی.

هر شرایطی که در آن استاز وریدی وجود داشته باشد، خطر آمبولی را نیز افزایش می دهد، زیرا منجر به تجمع ترومبین و پلاکت در وریدها می شود. این شامل بی حرکتی، جراحی و تروما است. در میان بیمارانی که لخته در رگ‌هایشان پیدا شد، حدود 17 درصد به بدخیمی زمینه‌ای مبتلا بودند. آمبولی در ریه‌ها در بیماران مبتلا به لنفوم، لوسمی، کارسینوم پانکراس، کارسینوم دستگاه تناسلی ادراری، سرطان روده بزرگ و سرطان سینه گزارش شده است.

3. آمبولی ریه در کودکان

در مقایسه با بزرگسالان، تقریباً همه (98٪) کودکان مبتلا به آمبولی ریه دارای یک اختلال اساسی جدی یا عامل خطر قابل شناسایی هستند. این شامل یک کاتتر ورید مرکزی ساکن (21٪)، خطوط مرکزی (36٪)، اختلالات ارثی انعقادی (کمبود پروتئین C، کمبود پروتئین S، کمبود آنتی ترومبین III) و ناهنجاری های آنتی بادی های آنتی فسفولیپیدی آنها است.

مطالعه دیگری گزارش داد که آمبولی ریه در بیش از 33 درصد از کودکانی که تحت درمان طولانی‌ مدت هایپرآذایی (تغذیه داخل وریدی محصولات غذایی) قرار گرفته‌اند، وجود داشته است. همین مطالعه همچنین گزارش داد که در 30 درصد از این کودکان، آمبولی‌ریه عامل اصلی مرگ بوده است.

سرطان ریه : علل، علائم و نکات مهم برای بهبود و پیشگیری این بیماری

4. اپیدمیولوژی

در ایالات متحده، بروز آمبولی ریه سالانه 1 نفر در هر 1000 نفر تخمین زده می شود. مطالعه‌ای در سال 2008 نشان داد که استفاده از توموگرافی کامپیوتری منجر به افزایش گزارش‌های این بیماری شده است.

تخمین زده شده است که آمبولی ریه در 60 تا 80 درصد بیماران مبتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) علیرغم اینکه بیش از 50 درصد آنها بدون علامت هستند، رخ می دهد. این سومین علت شایع مرگ در بین بیماران بستری در بیمارستان است. کالبد شکافی نشان داده است که آمبولی‌ریه در حدود 60 درصد از بیمارانی که در بیمارستان فوت کرده‌اند و در 70 درصد موارد تشخیص داده نشده است، وجود داشته است. در سطح بین المللی، به احتمال زیاد بروز به دلیل دقت تشخیص است.

5. علائم و نشانه ها

علائم و نشانه‌ های آمبولی ریه عبارتند از تنگی نفس، تنفس سریع، سرفه، درد قفسه سینه که با تنفس بدتر می‌شود و سیانوز (تغییر رنگ مایل به آبی لب‌ ها و انگشتان). همچنین می تواند باعث سنکوپ و مرگ ناگهانی شود.

تب با درجه پایین نیز ممکن است وجود داشته باشد. با این حال، بیماران به ندرت با تظاهرات کلاسیک آمبولی ریه مراجعه می کنند. در مطالعه ای بر روی بیمارانی که به طور غیرمنتظره به دلیل آمبولی‌ریه جان خود را از دست داده اند، 40 درصد از بیماران قبلاً هفته ها قبل از مرگ توسط پزشک متخصص به دلیل علائم آزاردهنده ویزیت شده اند.

علائم و نشانه های آمبولی ریه ها

در تاریخچه بیمار، مهم است که مشخص شود آیا شرایط یا دارویی وجود دارد که باعث ایجاد حالت انعقادی بیش از حد شود. سایر عوامل خطر که باید به دنبال آنها باشید عبارتند از: سابقه جراحی اخیر، بدخیمی، سابقه سفر، تروما و سیگار کشیدن.

6. رویکرد به تشخیص

از آنجایی که علائم و نشانه‌های آمبولی ریه غیراختصاصی هستند، افرادی که مشکوک به آمبولی‌ریه هستند باید تحت آزمایش‌های تشخیصی قرار گیرند تا زمانی که تشخیص به دست آمده، حذف شود، یا تشخیص جایگزین تایید شود.

آزمایش‌های معمول آزمایشگاهی نیز غیراختصاصی هستند و معمولاً در تشخیص آمبولی ریه مفید نیستند. در صورت عدم وجود علت واضح برای آمبولی، غربالگری برای شرایطی مانند کمبود پروتئین S، کمبود آنتی ترومبین III، کمبود پروتئین C، هموسیستینوری، نئوپلاسم پنهان، ضد انعقاد لوپوس و اختلالات بافت همبند نیز باید در نظر گرفته شود. هنگامی که احتمال پیش آزمون کم تا متوسط ​​وجود دارد، ممکن است آزمایش D-dimer انجام شود. یک نتیجه منفی نشان دهنده احتمال کم ترومبوآمبولی است و تشخیص آمبولی ممکن است کنار گذاشته شود.

چرا به سرطان مری یا SCC مبتلا می شویم؟ علائم هشدار دهنده سرطان مری

7. بررسی ها و پیشگیری

برخی از آزمایش‌ها و تصویربرداری‌هایی که می‌توان انجام داد شامل سطوح آلبومین اصلاح‌شده ایسکمی، گازهای خون شریانی، شمارش گلبول‌های سفید، سطوح تروپونین، ونوگرافی، آنژیوگرافی، پپتید ناتریورتیک مغز، رادیوگرافی قفسه سینه، توموگرافی کامپیوتری (CT)، اسکن پرفیوژن تهویه، مغناطیسی تصویربرداری رزونانس (MRI)، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و سونوگرافی دوبلکس.

هنگامی که بیماران با عوامل خطر بستری می شوند، می توانند داروهایی دریافت کنند که احتمال آمبولی ریه را کاهش می دهد، مانند هپارین با وزن مولکولی کم، هپارین شکسته نشده و جوراب های ضد ترومبوز. آسپرین طولانی مدت همچنین به جلوگیری از عود آمبولی‌ریه کمک می کند.

8. رویکرد به درمان

آمبولی ریه و ترومبوز ورید عمقی هنوز هم در بیمارانی که داروهای ضد انعقاد دریافت می کنند ممکن است رخ دهد. در کودکان، درمان انتخابی، داروهای ضد انعقاد است. شواهد بسیار کمی در مورد استفاده از هپارین با وزن مولکولی کم در کودکان مبتلا به بیماری ترومبوآمبولیک وجود دارد. در بزرگسالان، داروهای ضد انعقاد پایه اصلی درمان هستند.

در موارد حاد، درمان های حمایتی مانند مسکن و اکسیژن نیز می تواند مهم باشد. بیمارانی که وارفارین دریافت می کنند ممکن است تا رسیدن به سطوح درمانی در بیمارستان بمانند.

درمان آمبولی ریه ها

موارد کم خطر را می توان در خانه مدیریت کرد. ترومبولیز را می توان در بیمارانی که آمبولی حاد ریوی، افت فشار خون و خطر کم خونریزی دارند استفاده کرد. ترومبولیز در این گروه نباید به تعویق بیفتد زیرا می تواند منجر به شوک قلبی غیرقابل برگشت شود. سایر گزینه های درمانی شامل آمبولکتومی و قرار دادن فیلتر ورید اجوف است.

9. مراقبت و نظارت حمایتی

استفاده از جوراب های فشاری الاستیک یک درمان ایمن و موثر برای کسانی است که ترومبوز ورید عمقی پروگزیمال دارند. فعالیت هایی مانند حرکت زود هنگام توصیه می شود. دوپامین و دوبوتامین عوامل اینوتروپیک هستند که در صورت لزوم می توانند از سیستم قلبی عروقی حمایت کنند.

مایعات داخل وریدی بسته به شرایط بیمار ممکن است برای بیمار مبتلا به افت فشار خون مفید باشد. داروهای ضد انعقاد طولانی مدت برای کسانی که سابقه ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریه دارند بسیار مهم است. در بارداری، فیبرینولیز و استفاده از هپارین بی خطر است. این بیماران را می توان با هپارین با وزن مولکولی کم در طول بارداری درمان کرد. مشاوره با یک متخصص ریه، متخصص قلب و عروق و هماتولوژیست نیز می تواند مفید باشد.

مهمترین و رایج ترین علل و علائم کمردرد را بشناسید! کی به پزشک مراجعه کنیم؟!

10. پیش آگهی

پیش آگهی بیماران مبتلا به آمبولی ریه به 2 عامل بستگی دارد: تشخیص و درمان مناسب همراه با وضعیت بیماری زمینه ای. تخمین زده می شود که حدود 10٪ در یک ساعت اول می میرند در حالی که 30٪ دیگر از آمبولی مکرر می میرند.

با استفاده از داروهای ضد انعقاد میزان مرگ و میر به کمتر از 5 درصد کاهش می یابد. در آمبولی ریه تشخیص داده نشده، مرگ و میر 30 درصد است. یک مطالعه نشان داد که میزان مرگ و میر در یک سال به دلیل آمبولی ریوی مکرر، سرطان، عفونت و بیماری قلبی 24 درصد بود. با آمبولی شدید ریه، میزان مرگ و میر از 30٪ تا 50٪ متغیر است. مطالعات نشان داده است که 80 درصد از بیمارانی که به طور غیرمنتظره در بیمارستان فوت کردند، آمبولی‌ریه داشتند. تخمین ها نشان می دهد که حدود 95 تا 96 درصد از بیماران آمبولی‌ریه غیر عظیم را تجربه می کنند.

سخن آخر

ما در این مقاله تلاش کردیم که شما را با عارضه آمبولی ریه آشنا کنیم. امیدواریم که اطلاعات مورد نیاز خود را با خواندن این مقاله به دست آورده باشید.

ممنون که همراه کالازم بودید.

شما اطلاعات دیگری درباره این عارضه در اختیار دارید؟ از نظرات خود برای ما بنویسید.

فروش ویژه