خواب زیاد و پرخوابی

خواب‌آلودگی بیش از حد و خواب زیاد که به آن پرخوابی نیز می‌ گویند، یک تجربه رایج برای اکثر مردم است که به‌ طور مزمن دچار کمبود خواب هستند. بر اساس نظرسنجی بنیاد ملی خواب خواب در آمریکا، 43 درصد از مردم گزارش می دهند که خواب آلودگی در طول روز حداقل چند روز در ماه با فعالیت های آن ها تداخل می کند. از هر 5 نفر یک نفر گزارش می دهد که حداقل چند روز در هفته دچار خواب آلودگی در طول روز است.

پرخوابی به خودی خود یک اختلال نیست، بلکه نشانه ای از شرایط دیگر است. بیشتر موارد خواب آلودگی بیش از حد مربوط به خواب ناکافی یا قطع شده است. خواب ضعیف ممکن است ناشی از شرایط مختلفی باشد، از جمله اختلالات خواب مانند بی خوابی، آپنه انسدادی خواب و اختلالات حرکتی مرتبط با خواب.

با این حال، برای برخی افراد، خستگی مفرط نتیجه سایر شرایط نیست و نمی توان پس از یک استراحت کامل شبانه آن را تسکین داد. زمانی که پرخوابی ناشی از اختلال خواب یا اختلال خواب دیگری نباشد، ممکن است به عنوان اختلال مرکزی پرخوابی طبقه بندی شود.

در این مقاله می خواهیم در مورد خواب زیاد یا پرخوابی با شما عزیزان گفتگو کنیم و توضیحاتی را در این زمینه به شما عزیزان ارائه دهیم.

با کالازم همراه باشید.

پرخوابی چیست؟

پرخوابی یک اصطلاح پزشکی است که برای توصیف شرایط مختلفی استفاده می شود که در آن فرد بیش از حد احساس خستگی می کند یا بیشتر از حد معمول می خوابد. برخی از محققان خواب زیاد را به عنوان اولیه یا ثانویه طبقه بندی می کنند. پرخوابی اولیه یک بیماری عصبی است که به خودی خود رخ می دهد و هیچ علت زمینه ای شناخته شده ای ندارد. پرخوابی ثانویه در نتیجه یک بیماری زمینه ای رخ می دهد.

پرخوابی ثانویه

پرخوابی یا خواب‌ آلودگی مفرط، اغلب ثانویه یا نشانه‌ ای از سایر شرایط پزشکی است. خوابیدن زیاد زمانی که به دلیل شرایط پزشکی، داروها، مواد، اختلالات روانپزشکی یا سندرم خواب ناکافی باشد، می تواند به عنوان ثانویه طبقه بندی شود.

خواب زیاد

• پرخوابی به دلیل یک وضعیت پزشکی: شرایط پزشکی که ممکن است باعث خواب زیاد شود شامل بیماری پارکینسون، صرع، کم کاری تیروئید، مولتیپل اسکلروزیس و حتی چاقی است. خواب زیاد همچنین می تواند در نتیجه تومورها، آسیب های مغزی ضربه ای و بیماری های سیستم عصبی ایجاد شود.

• پرخوابی ناشی از یک دارو یا ماده: برخی از داروهای آرام بخش، مصرف الکل و مواد مخدر می توانند باعث پرخوابی شوند. پرخوابی همچنین می تواند نشانه ای از ترک داروهای محرک و برخی داروها باشد.

• سندرم خواب ناکافی: شاید ساده ترین علت پرخوابی، سندرم خواب ناکافی زمانی رخ می دهد که فرد به طور مداوم نتواند به اندازه کافی بخوابد. بهداشت نامناسب خواب یا کار در شیفت شب ممکن است باعث شود که فرد در به دست آوردن مقدار لازم خواب ناتوان شود.

• پرخوابی مرتبط با اختلال روانپزشکی: بسیاری از اختلالات خلقی ممکن است باعث پرخوابی شوند، از جمله افسردگی، اختلال دوقطبی و اختلال عاطفی فصلی.

آیا اختلال خواب قابل درمان است؟

پرخوابی اولیه

پرخوابی اولیه، خواب زیاد را توصیف می کند که به خودی خود رخ می دهد و ثانویه به بیماری دیگری نیست. اختلالات مرکزی پرخوابی که می توانند به عنوان اولیه طبقه بندی شوند عبارتند از نارکولپسی نوع 1 و نوع 2، سندرم کلاین-لوین و پرخوابی ایدیوپاتیک.

• نارکولپسی نوع 1: نارکولپسی نوع 1 که نارکولپسی همراه با کاتاپلکسی نیز نامیده می شود ، یک اختلال عصبی مزمن است که در اثر مقدار ناکافی یک انتقال دهنده عصبی به نام اورکسین ایجاد می شود. اگر چه پرخوابی یکی از علائم نارکولپسی نوع 1 است، علائم دیگر شامل کاتاپلکسی (ضعف ناگهانی عضلانی)، فلج خواب، و توهم است.

• نارکولپسی نوع 2: نارکولپسی نوع 2 شامل بسیاری از علائم مشابه نوع 1 است، اما شامل کاتاپلکسی نمی شود و به دلیل از دست دادن اورکسین ایجاد نمی شود.

• سندرم کلاین -لوین: سندرم کلاین-لوین با دوره های مکرر پرخوابی شدید مشخص می شود که در کنار اختلالات ذهنی، رفتاری و حتی روانپزشکی رخ می دهد. این وضعیت عمدتاً مردان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد و دوره های آن اغلب در طی یک دوره 8 تا 12 ساله کاهش می یابد.

• پرخوابی ایدیوپاتیک: اگر بیمار دچار خواب آلودگی مفرط و خواب زیاد، بدون کاتاپلکسی باشد که با چرت زدن یا خواب سرحال نمی شود، ممکن است به پرخوابی ایدیوپاتیک تشخیص داده شود.

خواب زیاد ایدیوپاتیک

پرخوابی ایدیوپاتیک (IH) یک اختلال خواب است که در آن فرد حتی پس از یک خواب کامل و بدون وقفه، احساس خستگی مفرط می کند. افراد مبتلا به این عارضه ممکن است بیشتر از حد معمول بخوابند، گاهی اوقات 11 ساعت یا بیشتر در شبانه روز، اما همچنان در طول روز احساس خستگی می کنند.

سایر علائم بالقوه IH عبارتند از چرت های غیر ترمیمی و احساس گیجی پس از بیدار شدن از خواب که اینرسی خواب نامیده می شود. اینرسی خواب، که گاهی اوقات به عنوان مستی خواب نیز نامیده می شود، می تواند در افراد مبتلا به IH شدید باشد. انتقال از خواب به بیداری می تواند تا چند ساعت طول بکشد و باعث شود فرد از نظر ذهنی مه آلود شود و حتی در ابتدایی ترین وظایف مانند بلند شدن از رختخواب دچار مشکل شود.

خواب زیاد

در افراد مبتلا به IH، پرخوابی می تواند در هر زمانی در طول روز یا شب اتفاق بیفتد. خستگی مفرط می تواند چالش های مهمی در محل کار، مدرسه و روابط شخصی ایجاد کند. همراه با خواب آلودگی، بیماران مبتلا به IH ممکن است تغییرات خلقی، کاهش زمان تفکر و واکنش و مشکلات حافظه را تجربه کنند.

علل پرخوابی ایدیوپاتیک

در حالی که علل دقیق IH مشخص نیست، محققان تعدادی از عوامل بالقوه را بررسی کرده اند که ممکن است در ایجاد خواب زیاد ایدیوپاتیک نقش داشته باشد . چندین مطالعه به نقش بالقوه انتقال دهنده های عصبی از جمله اورکسین، دوپامین، سروتونین، هیستامین ها و گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) پرداخته اند. تحقیقات نشان می دهد که ممکن است یک جزء ژنتیکی نیز در IH وجود داشته باشد زیرا سابقه خانوادگی این بیماری در 26٪ تا 39٪ از بیماران IH وجود دارد.

اگرچه یکی از معیارهای تشخیصی برای IH این است که علائم آن ناشی از اختلال ریتم شبانه روزی نیست، برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است بین IH و ساعت داخلی بدن ارتباط وجود داشته باشد. مطالعات نشان داده اند که تنظیم ژن های خاص درگیر در ریتم شبانه روزی ممکن است در افراد مبتلا به IH متفاوت باشد.

دلایل بی خوابی نوزاد چیست؟

تشخیص خواب زیاد ایدیوپاتیک

به نظر می رسد پرخوابی ایدیوپاتیک یک بیماری نادر است، اما تعیین شیوع دقیق آن دشوار است. علائم اغلب در نوجوانی یا اوایل بیست سالگی فرد ظاهر می شود ، اگرچه ممکن است در هر سنی شروع شود.

خواب زیاد

تشخیص IH اغلب با تعیین اینکه خواب زیاد بیمار ثانویه به وضعیت سلامتی دیگری است یا خیر آغاز می شود. اگر علت زمینه‌ ای پرخوابی را نتوان پیدا کرد، ممکن است بر اساس علائم فرد و نتایج آزمایش‌ های خواب، تشخیص IH انجام شود. طبق طبقه بندی بین المللی اختلالات خواب، چندین معیار مهم برای تشخیص پرخوابی ایدیوپاتیک باید رعایت شود:

• دوره‌ های روزانه خواب‌ آلودگی بیش از حد، یا خوابیدن در طول روز، حداقل به مدت 3 ماه

• شواهدی از کاتاپلکسی یا ضعف ناگهانی عضلانی وجود ندارد

• نتایج آزمایش تأخیر خواب چندگانه (MSLT) تأخیر خواب (زمان به خواب رفتن) کمتر از 8 دقیقه یا کل زمان خواب 11 ساعت یا بیشتر را نشان می دهد.

• اندازه گیری های مشخصه مدت زمان لازم برای رسیدن به مرحله خواب REM

• سندرم خواب ناکافی و پرخوابی ناشی از شرایط پزشکی، داروها، مواد یا اختلالات روانپزشکی منتفی است.

پرخوابی ایدیوپاتیک و نارکولپسی نوع 2

حتی با معیارهای خاصی برای طبقه بندی اختلالات مرکزی مختلف پرخوابی، در مورد چگونگی تشخیص پرخوابی ایدیوپاتیک از نارکولپسی نوع 2 اختلاف نظر وجود دارد. زمان خواب طولانی، که اغلب – اما نه همیشه – در بیماران مبتلا به IH دیده می شود، در 18٪ نیز دیده می شود. افراد مبتلا به نارکولپسی محدودیت‌ های MSLT در اندازه‌ گیری تأخیر خواب و زمان رسیدن به خواب REM باعث شده است که بسیاری از محققان خاطرنشان کنند که آزمایش فعلی گاهی اوقات نمی‌ تواند به طور قابل اعتماد این دو حالت را از هم جدا کند.

درمان خواب زیاد ایدیوپاتیک

اگرچه هیچ درمان تایید شده توسط FDA برای پرخوابی ایدیوپاتیک وجود ندارد اما تحقیقات نشان می دهد که اکثر بیماران به خوبی به درمان پاسخ می دهند. چندین روش درمانی که برای درمان نارکولپسی استفاده می‌ شود ممکن است به‌طور غیرقانونی با بیماران IH برای کمک به کاهش خواب‌ آلودگی، افزایش بیداری و بهبود عملکرد روزانه استفاده شود.

خواب زیاد

اگرچه چندین دارو ممکن است به کاهش علائم IH کمک کنند، اما می توانند با عوارض جانبی چالش برانگیز نیز همراه باشند و با گذشت زمان کمتر اثربخش شوند. یک پزشک در بهترین موقعیت برای کمک به بیماران در ارزیابی خطرات و مزایای درمان های غیرمعمول برای IH است، بنابراین پیدا کردن یک پزشک یا متخصص خواب اولین قدم مهم است.

گاهی اوقات بیماران IH بدون درمان بهبود می یابند. تحقیقات نشان می دهد که تا 20 درصد از بیماران ممکن است بهبودی خود به خودی IH داشته باشند که علائم به طور غیرمنتظره ای بدون دارو بهبود می یابند.

نکاتی برای مقابله با پرخوابی ایدیوپاتیک

علاوه بر درمان های پزشکی برای پرخوابی ایدیوپاتیک، تغییرات سبک زندگی زیر ممکن است به کاهش علائم و جلوگیری از آسیب ناشی از خستگی مفرط و خواب زیاد کمک کند:

• از هر چیزی که وضعیت را بدتر می کند اجتناب کنید: الکل، کافئین و برخی داروها ممکن است علائم IH را شدیدتر کنند، بنابراین با پزشک یا متخصص در مورد مواردی که از نظر رژیم غذایی و دارو باید اجتناب کنید صحبت کنید.

• مراقب رانندگی باشید: رانندگی با ماشین یا کار با تجهیزات می تواند برای افراد مبتلا به IH خطرناک باشد. با پزشکان، کارفرمایان و عزیزان خود کار کنید تا سبک زندگی و محیط کار را تطبیق دهید.

• اجتناب از شیفت شب: از هر گونه فعالیتی که زمان خواب فرد را به تاخیر می اندازد باید در بیماران مبتلا به IH اجتناب شود. همیشه در یک زمان به رختخواب رفتن، حتی در تعطیلات آخر هفته، ممکن است علائم را به حداقل برساند.

خواب زیاد

بسیاری از افراد مبتلا به IH صحبت با یک روانشناس، مشاور یا گروه پشتیبانی را برای یادگیری مقابله با چالش های مهم ناشی از علائم IH مفید می دانند. آموزش دادن به کارفرمایان، خانواده و دوستان در مورد IH نیز ممکن است مفید باشد، بنابراین می توان در مدرسه، محل کار و در روابط مناسبی ایجاد کرد.

رفع بی خوابی نوزاد و کودک و تنظیم ساعت خواب

سخن آخر

در این مقاله به بررسی دلایل و نحوه درمان پرخوابی و خواب زیاد پرداختیم. امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد و بتوانید به راحتی با استفاده از نکات گفته شده این مشکل را از بین ببرید.

ممنون که تا پایان این مقاله همراه کالازم بودید.

شما در مورد پرخوابی و خواب زیاد چه اطلاعات دیگری دارید؟ نظرات و تجربیات خود را با تیم ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

فروش ویژه